Parlar gülüşün ay gibi, güneşim ol benim Gecenin boşluğunda bir ben Ay tepeden bana bakarken Hala aklımda her zerren Uyutmuyor bu kabuslar bitmeyen Bitmeyen döngünün içindeyim Deli olmanın eşiğindeyim Kendimde arayıp bulamadığım Sende yakaladığımın peşindeyim Uyandım yoktun, zaten yoruldum Sen sulardın gülleri Bense kuruttum Sendin dengim, hayallerim ümidim Şimdi koca bir boşluktayım Gelsen biterdi her derdim Parlar gülüşün ay gibi, güneşim ol benim Parlar gülüşün ay gibi, güneşim ol benim Yeni insanlar yeni hayatlar Sarar mı yaramı boş suratlar Dolar mı sandın sol yanım Yalnız uyandığım o sabahlar Anlamı yok içtiğim kahvenin Yarım kaldı hep gülüşlerim Geçemem bir daha o yolları Aklım almıyor bize olanları Anlatamam kimseye derdimi Kim sever ki böyle birini Dağıttım kafamı her gece Toplayamadım hiç kendimi Etme inat hadi gel bana Meydan okuyalım yine hayata Gözümden bile sakınırım seni İzin vermem gitmene bu defa Parlar gülüşün ay gibi, güneşim ol benim Parlar gülüşün ay gibi, güneşim ol benim